Het is genieten. We proberen het mysterieuze Solse gat te vinden en komen op een bospaadje terecht waar we plots in de verte een klein zwijntje zien. Vol van opwinding stoppen we direct en al gauw spotten we nog een jong en een ouder zwijn. Prachtig hoe ze daar staan te grazen! Ze lijken ons niet op te merken. Minuten later passeren op een dwarsweg aan het einde van ‘ons bospad’ twee andere wandelaars. De afstand tussen hen en de zwijntjes is veel korter, maar ze zien ze niet. Druk pratend lopen de wandelaars door. Het volwassen zwijn merkt hen op en houdt stil. Na nog een paar minuten scharrelen verdwijnen ze alle drie verder het bos in. Hoeveel wandelaars hadden vandaag net als wij geluk om zo’n schouwspel te aanschouwen en hoeveel passeerden zonder het op te merken? Hoeveel of hoe weinig gaat er in ons dagelijks leven eigenlijk aan ons voorbij?
